ارسال: #11

من در قدم شش باید برای هر نقصی یک تعریفی داشته باشم و ببینم ایا وقتی من با یک نقصی عمل میکنم چه اتفاقی در درون یا خارج از من یا برای دیگران اتفاق می افتد.مطمعنا من هر وقت که با یک نقصی عمل میکنم یا به خود یا به دیگران خسارت وارد میکنم چه مالی چه احساسی.یک مورد دیگر هم هست که من وقتی با نقص عمل میکنم در رابطه خودم با خداوند خلل وارد میکنم همچنین عمل با نقص تاثیر مستقیم با احساسات دارد که در این مواقع احساس خوبی نداریم.تک تک نواقص هم مثل مواد اخر خطی دارد بنا بر این من باید به خودم فرصت بدهم و با نواقص خود نجنگم و تمرین اصول روحانی نواقص را به طور مرتب انجام دهم و اگر واقعا احساس میکنم که نقصی مرا ازار میدهد زانو بزنم و درخواست کمک از خداوند بکنم.

ارسال: #12

باسلام

امروز داشتم به قدم شش معتادان گمنام فکر میکردم و از خودم یک تراز متفاوت می گرفتم و اون مقایسه رفتارهای بود که به عنوان نواقص می توان ازش یاد کرد .
جالب بو دو اون اینکه خارج شدن از حالت عادی رفتارهای من به نسبت محیط اطراف من نقص است و این که محیط اطراف من در تشدید نواقص من نقش به سزایی دارد . میزان بهبودی با رفتار من در پیرامون من از اهمیت به سزایی بر خوردار شده و تحت رفتارهای خوب وبد دی گران تاثیر میگیرد. باز هم من از بیرون پر و خالی می شوم

ارسال: #13

ما در مسیر بهبودی بارها و بارها با نواقصمان دست وپنجه نرم کردیم و قصد داشتیم انها را کنترل کنیم وبا هر بار که در برابر انها شکست میخوردیم یک درجه به امادگی ما افزوده میشد . امادگی کامل برای ما درد ناک است و ما نمیتوانیم در یک مدت کوتاه به ان دست یابیمم. رسیدن به امادگی کامل یعنی پذیرش عدم کنترل ما در برابر نواقص و از انجایی که من معتاد امنیتم را در پناه کنترل کردن میبینم امادگی کامل نیاز به ایمان به نیروی برتر دارد که جانشین ترس از دست دادن کنترل شود